Piotr Jagielski

16.07.2014

Tancerz i choreograf. W roku 1993 wyjechał z Polski, by spróbować swych sił w największych produkcjach musicalowych w Europie (Melissa, Twist of Time, Space Dream).
 
W 1998 ukończył jedną z najbardziej renomowanych szkół w branży – Szkołę Taneczno-Teatralną w Zurichu (Colombo-Dance Factory). Na stałe współpracuje z wieloma wybitnymi choreografami – Richardem Hevey'em, Jacqueline Beck, Annatiną Hug, Marciem Wuestem. Wraz ze Szwajcarskim Baletem Kameralnym, którego prezentacje były wielokrotnie nagradzane podczas festiwali tanecznych, występował na estradach całego świata.
Pracował dla największej stacji TV w Szwajcarii SF-DRS 1. Prowadzi zajęcia dla młodzieży i dorosłych. Tworzy choreografię do pokazów i prezentacji, pracował przy polskich edycjach programu tv „You can dance – po prostu tańcz!”.
 
Jest wszechstronnie utalentowany – kombinacje taneczne Piotra Jagielskiego, to elektryzująca mieszanka jazzu, modernu, funky, hip-hopu z elementami salsy i merenge.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył układy taneczne do kilku piosenek Koncertu Sylwestrowego 2008 pt. Bądź gotowy dziś do drogi oraz choreografię do musicalu Producenci M. Brooksa.
 
Foto: Tomasz Zakrzewski
 

Czytaj dalej

Rafał Urbacki

16.07.2014

(9.12.1984-22.05.2019)

Choreograf, mover, performer. Student Reżyserii Dramatu w krakowskiej PWST. Studiował również kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim oraz wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Edukację ruchową rozpoczął jako tancerz na wózku w Teatrze Tańca „Kierunek” w Bytomiu, tańcząc podczas Międzynarodowych Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tańca w Bytomiu: Gessel Mason (I Am, 2007 i Zazwyczaj, 2008), Victorii Fox (Human Shadows, 2008 i Traces of ourselves that we leave behind, 2009), Phila Williamsa (Unknown, 2009), Katarzyny Rybok (Ścieżki Zasilania, 2007) i duecie z Jakubem Lewandowskim (Resoraki, 2009).
 
Performer w autorskich projektach solo: BezSen (Festiwal Tańcząca Wyspa Tolerancji, Kalisz 2007), autobiograficzne Urodziny (Scena Tańca Współczesnego, Kraków 2008), Zrównywanie (XVI MKTWiFST, 2009). Zrównywanie było projektem opowiadającym o Śląsku i jego mieszkańcach na zasadzie synekdochy w postaci spalonej szkoły i o tożsamości performera urodzonego w tej właśnie przestrzeni.
 
Rafał Urbacki jest współautorem i tancerzem w video-dance (The Lift, 2009 i The Adventures of Giraffi and Charming Seally, 2010) oraz reżyserem projektu Mover. Projekt społeczny (XVII MKTWiFST, 2010) – spektaklu na 12 tancerzy z całej Polski o różnym stopniu zaawansowania w życie taneczne, w różnym wieku, opowiadający o kondycji tancerza w Polsce.
 
Jest również rezydentem w prestiżowym polskim programie na współczesną choreografię SOLO PROJEKT 2010 w Starym Browarze w Poznaniu. Powstałe solo Mt 9,7 było prezentowane m.in. na 20 TanzTage w Berlinie, Europejskim Kongresie Kultury we Wrocławiu, Polityki Tańca w Instytucie Teatralnym w Warszawie, Wibracjach Tanecznych we Wrocławiu. Wychodząc od tytułowego ewangelicznego wersetu – fragmentu opowieści o uzdrowieniu paralityka – Rafał Urbacki przeprowadza krytykę chrześcijańskiego pojęcia miłosierdzia. Jego lecture performance oparty jest w dużej mierze na materiale autobiograficznym – artysta sam zmaga się z niepełnosprawnością.
 
Po raz pierwszy współpracował z duetem Strzępka/Demirskiw spektaklu Tęczowa Trybuna 2012 (Teatr Polski we Wrocławiu, 2011).
 
Projekt taneczny o tożsamości pokolenia lat 90., którego jest reżyserem, otrzymał dofinansowanie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Rafał Urbacki jest także uczestnikiem warsztatów tanecznych i choreograficznych z takimi tancerzami, jak: Keith Hennessy (USA), Chris Harring (Austria), Ria Higler (Holandia), Michael Schumacher (USA), Peter Pleyer (Niemcy), Simone Aughterlony (Nowa Zelandia), Ray Chung (Chiny/USA), Daniel Lepkoff (USA), Danya Elraz (Izrael). Milan Kozanek (Słowacja), Tal Avni (Izrael), Emio Greco (Holandia), Maria Grudskaya (Rosja) i in. Współpracuje z Akademią Muzyczną prowadząc zajęcia na studiach podyplomowych z zakresu muzykoterapii oraz ze świadomości ciała i improwizacji w całym kraju.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektaklu Położnice szpitala św. Zofii P. Demirskiego.

Rafał Urbacki zmarł po ciężkiej chorobie.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Jakub Lewandowski

16.07.2014

Autor choreografii do ponad stu spektakli w teatrach dramatycznych i operowych w Polsce i za granicą oraz w produkcjach filmowych. Twórca autorskich spektakli teatru tańca. Stypendysta Centre Choregraphique Mathilde Monnier National de Montpellier we Francji. Absolwent Pedagogiki Artystycznej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W roku 2010 uhonorowany przez Marszałka Województwa Śląskiego Nagrodą Artystyczną dla Młodych Twórców. W roku 2011 został laureatem Stypendium Artystycznego w Dziedzinie Kultury Województwa Śląskiego. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA. Laureat tej nagrody w roku 2011 za choreografię do spektaklu Hotel Nowy Świat w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. Spektakl ten, bez słów, oparty na ruchu, został wystawiony także w Teatro a Corte Torino we Włoszech, gdzie odniósł ogromny sukces.

W roku 2015 spektakl Cyrulik Sewilski Gioacchino Rossini w Teatrze Wielkim, do którego stworzył choreografię, otrzymał nagrodę ZŁOTA MASKA za najlepszy spektakl roku.

W roku 2021 został laureatem nagrody Prezydenta miasta Bytomia w dziedzinie kultury Muza 2021 w kategorii Upowszechnianie Kultury i Osiągnięcia Twórcze.Obecnie wykładowca Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. 
Zajął trzecie miejsce w kategorii Najlepsza choreografia musicalowa sezonu 2022/23 w Ogólnopolskim Plebiscycie Musicalowym 2022/23.
Za choreografię do spektaklu Tootsie otrzymał nominację do nagrody artystycznej ZŁOTA MASKA 2023.

Foto: Artur Wacławek

Czytaj dalej

Inga Pilchowska

16.07.2014

Współpracowała m.in. z Teatrem Horzycy w Toruniu, Teatrem Muzycznym w Gdyni, Teatrem Muzycznym w Łodzi, Opolskim Teatrem Lalki i Aktora. Związana ze stołecznymi teatrami: Rampa, Imka, Komedia, Kwadrat, na Woli, Polonia i Syrena.
 
Jest autorką choreografii zarówno do spektakli dla młodego widza (Zorro, Kot w butach, Zwierzęta Doktora Dolittle, Pożarcie królewny Bluetki, Dzieci z Bullerbyn), jak i dla dorosłych (Obywatel – spektakl oparty na twórczości Republiki, Walc na trawie, Czy to jest przyjaźń czy to jest kochanie? – spektakle do utworów Marka Grechuty, Nie dorosłem – piosenki Stanisława Staszewskiego, Mistrz i Małgorzata, Henryk Sienkiewicz. Greatest Hits, Kontrakt).
 
Pracuje także w filmie, reklamie, przy widowiskach estradowych, programach edukacyjnych oraz integracyjnych np.: „Teatr i Szkoła“, „Teatr bez Barier“, prowadząc warsztaty taneczne.
 
Jako tancerka zadebiutowała rolą Francisci w musicalu West Side Story L. Bernsteina na scenie Teatru Muzycznego w Gdyni. Poza rolami w spektaklach teatralnych (m.in. Teatru Kwadrat, Komedia, Syrena czy Teatru na Woli), tańczyła w wielkich widowiskach estradowych, m.in. w Opentańcu (Teatr Muzyczny w Gdyni, Bruksela, Ateny), Vichrach ( Praga, Bratysława, Warszawa) czy – ostatnio – w Rock Loves Chopin (Warszawa, Berlin, Szanghaj, Kair).

Do najnowszych jej realizacji teatralnych należą układy choreograficzne w spektaklach:
– Wanna Archimedesa K. Jaślara (Teatr Rampa na Targówku w Warszawie),
– Młynarski obowiązkowo! W. Młynarskiego (Teatr 6. piętro w Warszawie),
– Nie dorosłem, czyli piosenki Taty Kazika S. Staszewskiego (Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie).

W Teatrze Rozrywki stworzyła choreografię do spektakli:
– Kot w butach J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana,
– Bulwar Zachodzącego Słońca W. L. Webbera, D. Blacka i C. Hamptona,
– Zorro J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Grzegorz Suski

16.07.2014

Aktor, reżyser, kompozytor, instruktor akrobatyki, student Akademii Teatralnej w Warszawie. Absolwent Studia Aktorskiego w Krakowskim Teatrze Scena STU. Pedagog PWST w Krakowie. Jako aktor współpracował z Krakowskim Teatrem Scena STU (Strojnatt w Panu Twardowskim J. Grzywacza, Aktor w Hamlecie W. Szekspira, Oficer Oswald w Królu Learze W. Szekspira), Teatrem Dramatycznym w Warszawie (Tancerz w Hamlecie W. Szekspira, Metro M. i A. Miklaszewskich), Teatrem Na Woli im. T. Łomnickiego w Warszawie (Joe Harper, Ben Roger w Przygodach Tomka Sawyera M. Twaina, Jussac w Trzech muszkieterach A. Dumasa), Teatrem Muzycznym ROMA w Warszawie (Makiawel w Kotach A. L. Webbera, Ciemnociemny Drab w Akademii Pana Kleksa A. Korzyńskiego), Teatrem Komedia w Warszawie (Pierścień i róża wg W. Thackeraya, Cyrano E. Brylla), Teatrem Powszechnym im. J. Kochanowskiego w Radomiu (Adam w Korporacji J. Onufrowicza), Teatrem Wielkim w Warszawie (Halka S. Moniuszki) oraz Teatrem Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Płocku (Mazepa J. Słowackiego) i in.
 
Tworzy choreografię i układy pojedynków do spektakli Teatru im. S. I. Witkiewicza w Zakopanem, dla Sceny Polskiej w Czeskim Cieszynie, Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Płocku, Teatru PWST w Krakowie oraz dla Krakowskiego Teatru Scena STU.
 
Jako reżyser zadebiutował spektaklem Cudowny naszyjnik W. Jasińskiego i P. Lipnickiego w Teatrze STU (zagrał tam też trzy role; był autorem muzyki i choreografii).
 
Reżyserował wiele widowisk teatralnych (Sala Kongresowa w Warszawie) i plenerowych (Rynek Starego Miasta w Warszawie, Opera Leśna w Sopocie).
 
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektaklu Kogut w rosole S. Jokica.
 
Foto: Darek Majewski

Czytaj dalej

Henryk Konwiński

16.07.2014

Jest współtwórcą (z Januszem Nyczakiem) prapremierowego wystawienia Operetki Gombrowicza (na scenie studenckiego Teatru NURT w Poznaniu).
Debiutował jako tancerz na scenie Opery im. S. Moniuszki w Poznaniu. W początkach kariery, jako utalentowany solista, tańczył z gwiazdami baletu polskiego pod kierunkiem słynnych choreografów: m.in. Feliksa Parnella, Stanisława Miszczyka, Jerzego Gogóła, Zygmunta Patkowskiego i Conrada Drzewieckiego, który miał ogromny wpływ na pojmowanie przez H. Konwińskiego sztuki choreograficznej.
 
Zrealizował liczne balety klasyczne i współczesne, w tym wielkie widowiska i kompozycje choreograficzne o kameralnym, studyjnym charakterze. Wśród najważniejszych przedsięwzięć znalazły się: balet Ad Montes (Preludium chorałowe, Kościelec, Siwa Mgła, Krzesany) do muzyki Wojciecha Kilara, Romeo i Julia Prokofiewa, Harnasie i Stabat Mater Szymanowskiego, Stworzenie świata Pietrowa, Jezioro łabędzie Czajkowskiego, Pan Twardowski Różyckiego, W górę w dół Kilara, Wariacje na temat Franka Bridge'a Brittena i wiele innych.
Jako reżyser debiutował w Operze Śląskiej w Bytomiu, tworząc Traviatę i Salome. Opery pod kierownictwem muzycznym Napoleona Siessa i w reżyserii Henryka Konwińskiego otrzymywały najwyższe ogólnopolskie oceny, a Noc Walpurgii została uznana przez krytyków za wybitną. Entuzjastyczne recenzje miało wielkie widowisko Carmina Burana w Hali Ludowej we Wrocławiu.
 
Trzecim obszarem działalności Henryka Konwińskiego jest teatr dramatyczny i musicalowy. Do najnowszych dokonań choreograficznych Henryka Konwińskiego należą: Baron cygański w Operze Śląskiej w Bytomiu, Noc w Wenecji w Gliwickim Teatrze Muzycznym oraz Dzikie łabędzie w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie.
 
Henryk Konwiński jest laureatem ZŁOTYCH MASEK i innych nagród środowiskowych.
 
Warto podkreślić, że tak wielki dorobek stał się udziałem niewielu artystów, a w przypadku tego twórcy jest efektem wyjątkowego talentu, ogromu włożonej pracy i ciągłego wzbogacania swej wiedzy artystycznej.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektakli:
– Monachomachia I. Krasickiego (ZŁOTA MASKA 1992 za choreografię),
– Cabaret J. Kandera i F. Ebba,
– Księżniczka Turandot C. Gozziego,
– Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka (ZŁOTA MASKA 1994 za choreografię),
– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,
– The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy (koprodukcja Teatru Rozrywki z Ma Scalą – Teatrem Marii Meyer),
– Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza
– Historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera.

Foto: Małgorzata Bramorska-Fogiel

Czytaj dalej

Marta Kotowska

16.07.2014

(18.04.1941-11.10.2010)
 
Aktorka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, i to dwóch wydziałów – Lalkarskiego i Aktorskiego. Występowała w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie (1966-1971), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej (1984-1987), Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1988-1989), w Teatrze Nowym w Zabrzu (1989-1992), którego była dyrektorem, Teatrze Rozrywki (1993-1999), ale najdłużej grała na scenie Teatru Zagłębia w Sosnowcu (1964-1966 oraz 1971-1984). Występowała również gościnnie, m. in. w Operetce Śląskiej w Gliwicach, Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach oraz Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie.
 
Zdobyła dużą popularność i sympatię publiczności przede wszystkim rolami komediowymi oraz w widowiskach muzycznych. W długim szeregu zagranych przez nią ról przeważają postaci dynamiczne, niespokojne, poszukujące, obdarzone fantazją, wyzywające swój los i chętnie poddające się niespodziankom życia.
 
Marta Kotowska otrzymała dwie ZŁOTE MASKI – za rolę Anieli Dulskiej w Moralności pani Dulskiej G. Zapolskiej (1987) oraz Matki w Matce S.I. Witkiewicza (1992), a także – przyznawanej przez jakiś czas – SREBRNEJ MASKI (za rolę Gilety w Księżniczce na opak wywróconej P. C. de la Barki, 1976). Niewiele osób wie, że aktorka nagrywała piosenki, m. in. z Orkiestrą Rozrywkową Jerzego Haralda Rozgłośni Śląskiej Polskiego Radia. W roku 1964 otrzymała nagrodę za wykonanie piosenki artystycznej na Festiwalu Piosenki w Opolu. Był to utwór pt. „Nie twoje kroki” z muzyką Lucjana Kaszyckiego do słów Tadeusza Śliwiaka. W tym samym roku zaśpiewała tę piosenkę również na Festiwalu Piosenki Polskiej w Sopocie.
 
Role w Teatrze Rozrywki
– Skiryna w Księżniczce Turandot C. Gozziego,
– Gołda w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Maryla w Ani z Zielonego wzgórza wg L. Montgomery,
– Arystokratka w Evicie A. L. Webbera i T. Rice'a,
– Chłopka w Pastorałce L. Schillera,
– Matka Wielebna Siostra Mary Rgina w Nunsense D. Goggina,
– Matka w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera,
– Gabriela Jodek w Szwagierkach M. Tremblaya,
– Pani Bedwin w musicalu Oliver! L. Barta.

Foto: Tomasz Zakrzewski 

Czytaj dalej

Jarosław Staniek

16.07.2014

Tancerz, choreograf, reżyser. U progu kariery zajmował się tańcem ulicznym i breakdance. W roku 1984 został pierwszym Mistrzem Polski w tej dyscyplinie, sięgając po ten tytuł jeszcze wielokrotnie. W 1989 roku założył legendarną grupę P'89, która pod jego kierownictwem zdobyła liczne nagrody i wyróżnienia.
Pierwszym ważnym osiągnięciem teatralnym artysty była choreografia do musicalu West Side Story w Teatrze Muzycznym w Gdyni (1992). Od tego czasu stworzył choreografię do najsłynniejszych musicali z kanonu światowego, wystawianych na polskich scenach (m.in. Hair, Chicago, Grease, Footloose).
Jest autorem choreografii podczas ceremonii przedmeczowych Mistrzostw Europy w piłce nożnej EURO 2012 (Stadion Narodowy w Warszawie), twórcą pierwszego polskiego show tanecznego Opentaniec, a także głośnego projektu Metropolish (2010).
W teatralnym dorobku ma współpracę z wieloma teatrami w Polsce i Europie (Niemcy, Szwajcaria, Włochy, Holandia).

Najnowsze produkcje z jego choreografią to m.in.:

– Rock of Ages w warszawskim Teatrze Syrena

– Czarownice z Salem w Teatrze im. A. Sewruka w Elblągu,

– Baron cygański w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku,

– Nowa Huta w krakowskim Teatrze KTO,

– Next To Normal w warszawskim Teatrze Syrena,

– Faust w Teatrze Wielkim w Poznaniu,

– Opera za trzy grosze w Krakowskim Teatrze Variété.

 

W Teatrze Rozrywki Jarosław Staniek stworzył choreografie do spektakli:

– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera,
– West Side Story S. Sondheima,
– Terapia Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika,
– Jeszcze nie pora nam spać R. Kmity i B. Rawskiego,
– Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,
– Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu K. I. Gałczyńskiego,
– Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a,
– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,
– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera,
– Zakonnica w przebraniu A. Menkena,
– Koty A. L. Webbera.

NAGRODY:
– Nagroda Dziennikarzy za koncert Debiuty w Opolu 1992 dla grupy P’89,
– Nagrody Prezydenta miasta Gdyni za: choreografię do West Side Story w Teatrze Muzycznym w Gdyni, choreografię do trans-opery Sen Nocy Letniej w Teatrze Muzycznym w Gdyni, reżyserię spektaklu 12 ławek w Teatrze Muzycznym w Gdyni,
– ZŁOTA MASKA za choreografię do spektaklu Footloose wrzuć luz w Gliwickim Teatrze Muzycznym,
– Pomorska Nagroda Artystyczna za spektakl roku dla widowiska Opentaniec,
– Tytuł „najlepszej musicalowej realizacji roku 2000 w Niemczech” dla niemieckojęzycznej wersji musicalu Chess z choreografią Jarosława Stańka,
– Nagroda Artystyczna Prezydenta Miasta Białystok w kategorii „Przedsięwzięcie roku” dla spektaklu Metropolish,
– ZŁOTA MASKA 2020 za choreografię do spektaklu Zakonnica w przebraniu w reżyserii Michała Znanieckiego, w Teatrze Rozrywki.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Cezary Tomaszewski

16.07.2014

Choreograf, reżyser, performer. Studiował wiedzę o teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie i choreografię w Brucknerkonservatorium Linz. Wcześniej ukończył warszawską Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. J. Elsnera.
Za autorską wersję operetki Lehara Wesoła wdówka, w której obsadził cztery polskie sprzątaczki, otrzymał wyróżnienie „Theater Heute” i „Falter” dla najlepszego młodego reżysera i za najlepszą w 2009 roku offową produkcję teatralną w Austrii. Jest również autorem głośnej inscenizacji madrygałów Monteverdiego m.m.m. bar.okowa uczta z Capella Cracoviensis, wystawionej w barze mlecznym w Krakowie.
Ze studentami bytomskiego Wydziału Teatru Tańca PWST zrealizował spektakl Hamlet, prezentowany w roku 2011 na wrocławskim Dialogu, jako jedyne przedstawienie studenckie w dziejach festiwalu.
 
Wśród stricte tanecznych projektów Tomaszewskiego znalazły się również m.in. Dance Tetralogy, zrealizowany w Lozannie w 2005 roku z udziałem Agaty Winskiej i Agnieszki Dmochowskiej, a także duet Strawberry Muffin z Sabile Rasiti. W Last Temptation of Saint Bernadette – prezentowanym m.in. w wiedeńskim Tanzquartier – choreograf inspirował się historią świętej Bernadety, jak wierzą katolicy – jednej z uczestniczek objawień maryjnych w Lourdes. Cezary Tomaszewski „obudził” postać Bernadety – tym razem w męskim ciele.

Jako wykonawca pracował m.in. z Willim Dornerem i Charlotte Vincent. W teatrze dramatycznym współpracował – jako choreograf – z Janem Peszkiem (Sło M. Pakuły oraz Wroniec J. Dukaja we Wrocławskim Teatrze Lalek), Barbarą Wysocką (Pijacy F. Bohomolca w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie), Mają Kleczewską (Oresteja Ajschylosa w stołecznym Teatrze Narodowym), a także z Moniką Strzępką (Szeks show presents Yorick, czyli spowiedź błazna wg W. Szekspira w gdańskim Teatrze Wybrzeże, Bitwa warszawska 1920 w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie, Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego w Teatrze Rozrywki w Chorzowie).

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej